وقتی از «امید» حرف می‌زنیم، از چه حرف می‌زنیم؟

کردوار نیوز پلاس: “عمید” تنها بازمانده گونه خود است که 15 سال است به تنهایی مهاجرت کرده است. اما “امید” کیست؟

خواننده قدیمی از کجا آمده است؟

“آمید” پرنده سیبری در حال انقراض از خانواده “کلانگان” است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از سایر پرندگان متمایز می کند. این پرنده پرنده ای است بزرگ با ارتفاع حدود یک و نیم متر و فاصله بین دو بال بیش از دو متر و بدن یکنواخت سفید و دارای پاهای بلند قرمز و منقار سیاه بلندی نشسته است. روی صورت سرخش

سیبری قدیم به سه جمعیت واقعی شرقی، غربی و مرکزی تقسیم شده است، جمعیت مرکزی منقرض شده است و جمعیت غربی تقریباً به طور قطع منقرض خواهد شد. از این نسل فقط یک پرنده به نام «عمید» باقی مانده است و افزودن پرندگان به جمعیت شرقی نتیجه ای نداشت.

از سوی دیگر، جمعیت شرقی که در واقع تنها گروه موجود از سیبری قدیم هستند، در تابستان در سیبری شرقی متولد می شوند و برای زمستان گذرانی به شرق چین می آیند. از اعضای این گروه بیش از 3000 درنا باقی مانده است که زیستگاه زمستانی همه آنها در دریاچه «پویانگ» و اطراف آن است.

اما موضوع این گزارش تنها «امید» است که فصل زمستان او را به برکه بیاورد. سال ها مسیر سفر «عمید» نامعلوم بود. در نهایت ردیابی ماهواره ای نشان داد که از غرب دریای مازندران وارد ایران شده و زمستان را در دریاچه های بین المللی فریدونکنار، ازباران و سرخرود سپری می کند.

مسیر کوچ «عمید» از فریدون تا سواحل غربی دریای خزر ادامه داشت و پس از عبور از استان گیلان، آذربایجان، داغستان و منطقه آستاراخان روسیه، به سمت شمال قزاقستان می رفت و سپس تا رودخانه اوب ادامه می یافت. نزدیک اقیانوس منجمد شمالی. .

«آمید» پرنده ای است که تقریباً تمام مسیر مهاجرت را با صدای خود می خواند و می خواند. صدای او آرام، خوش آهنگ و خشن است، چیزی شبیه به “کلاهبردار”.

داستان “امید” و “آرزو”

در زمستان سال 1386 سه آهو سیبری وارد برکه شدند که یکی از آنها بر اثر اصابت گلوله شکارچی کشته شد. یک سال بعد در زمستان 1387 دو سیبری باقی مانده یعنی «عمید» و دیگری «آرزو» به فریدون بازگشتند. آن سال «آرزو» نیز به دلیل نامعلومی ناپدید شد. مدت هاست که «امیر» که آخرین بازمانده از جمعیت سیبری غربی محسوب می شود، پس از مرگ «آرزو» از زمستان 1387 این درنا که تنها همسر اوست به تنهایی پرواز می کند و مهاجرت می کند. برای 12 سال متوالی

چه کسی به “عمید” اهمیت می دهد؟

در سال 1377 انجمن حفاظت از کویر مازندران (MCCA) با حمایت آلن ووسالو تواکلی (تبار فنلاندی) و چند تن از دوستداران محیط زیست ایرانی در ایران تشکیل شد. در سال 2000، این گروه کوچک شامل حدود 200 شکارچی پرنده بود که با سرمایه گذاری در صندوق های اعتماد محلی که قصد داشتند به این برنامه تبدیل شوند، به MCCA پیوستند.

این یک ابتکار مهم برای حفاظت از زیستگاه کویر سیبری در ایران بود. این پروژه توسط برنامه کمک های مالی کوچک تسهیلات جهانی محیط زیست و برنامه توسعه سازمان ملل متحد (2004-2001) حمایت و تامین مالی شد. در نتیجه این پروژه و با کمک MCCA، شکارچیان محلی از اهمیت بین المللی گوزن سیبری آگاه شدند و توسط سازمان های بین المللی به عنوان “حافظان گوزن سیبری” شناخته شدند.

پیام نهایی