المپیک پاریس ۲ روی یک سکه/ سرپوشی بر جنایت اسرائیل یا تریبون آزاد حمایت از غزه؟

گروه سیاسی خبرگزاری علم و فناوری آنا– عماد نجار: بازی‌های المپیک یکی از مهمترین سطوح مسابقات ورزشی در جهان است و ورزشکاران در بالاترین میزان از آمادگی برای حضور در این رقابت بین المللی به میدان می‌آیند. تعداد بالای تیم‌های ملی کشور‌ها از قاره‌های مختلف و همچنین وجود روحیه پهلوانی و ورزشکاری در این مسابقات از دیگر نکات بارز در المپیک به شمار می‌آید. 

اما نکته مهمی که المپیک پاریس را با دیگر المپیک‌ها متمایز کرده و نگاه جهانیان را معطوف به این مسابقات می‌کند موضوع قتل عام کودکان و زنان فلسطینی و نسل کشی مردم غزه طی ۹ ماه اخیر است- مسئله‌ای که قلب ملت‌های آزادی خواه جهان را بدرد آورده و در هر جایی که اثری از رژیم اسرائیل ببینند واکنش خواهند داشت.

تیم رژیم صهیونیستی نیز در این دوره از مسابقات المپیک حضور دارد و بسیاری از چهره‌های ورزشی، هنری و سیاسی در جهان در کنار مردم کشورهایشان به شدت حضور تیم رژیم صهیونیستی را در المپیک تقبیح کردند و این موضوع تا جایی پیش رفت که حین عبور تیم رژیم صهیونیستی از رود سن، تماشاگران آنها را هو کردند و فریاد «زنده باد فلسطین» و «از پاریس تا غزه مقاومت مقاومت» سر دادند.

اما در سوی دیگر ماجرا زمانی که کاروان ورزشی هشت نفره تیم فلسطین در المپیک پاریس ۲۰۲۴ رژه رفتند، با چفیه فلسطینی و نماد پیروزی حاضر شدند و همه حضار تمام قد آنها را تشویق کردند. این نوع استقبال نشان از دفاع و حمایت همه مردم جهان از مظلومیت و حقوق حقه ملت فلسطین دارد و از انزجار نسبت به رژیمی حکایت می‌کند که بی محابا دستشان را تا مرفق در خون کودکان بیگناه فلسطینی فرو برده اند و حتی یکی از اعضای تیم اسرائیل به نام پالچیک ۳۲ ساله که پرچمدار این تیم هم بود یکی از بدنام‌های عرصه کودک کشی است و روی بمب‌هایی که به مقصد باریکه غزه پرتاب میشده با دست خط خودش نوشته «با کمال میل، از طرف من تقدیم به شما».

حین عبور تیم رژیم صهیونیستی از رود سن، تماشاگران آنها را هو کردند و فریاد «زنده باد فلسطین» و «از پاریس تا غزه مقاومت مقاومت» سر دادند

این حضور نظامیان و کودک کش‌های اسرائیلی در لباس ورزشکار در بازی‌های المپیک پاریس لکه ننگی جاوید بر پیشانی دولت یهودزده فرانسه باقی خواهد گذاشت و در همین راستا، دانشجویان آزادی خواه آمریکا و کشور‌های اروپایی و حامیان فلسطین در ایران، انگلیس، فرانسه، آلمان، کره جنوبی، اردن، سوئد و ایرلند که تظاهرات همبستگی با ملت فلسطین و محکومیت ادامه نسل کشی و کودک کشی رژیم صهیونستی را برپا می‌کنند، فریاد می‌زندد که نه فقط مسئولان برگزاری بازی‌های المپیک در جنایات اسرائیل شریک هستند بلکه تایید انفعال سازمان ملل و ارکان و ساز و کار‌های بی ثمرش در مقابل جنایات این رژیم بی شرمی است.

البته ناگفته نماند که کمیته المپیک فلسطین نامه‌ای به «توماس باخ» رئیس کمیته بین المللی المپیک (IOC) ارسال کرده و از او خواسته است رژیم صهیونیستی را از حضور در مسابقات بین‌المللی منع کند.

در این نامه آمده است: «ورزشکاران فلسطینی، به‌ویژه ورزشکاران غزه، از عبور و مرور امن محروم هستند و به دلیل جنگ آسیب زیادی دیده‌اند. تقریباً ۴۰۰ ورزشکار فلسطینی جان باخته‌اند و تخریب اماکن ورزشی وضعیت اسفناک ورزشکارانی را که در حال حاضر تحت محدودیت‌های شدید قرار دارند، تشدید می‌کند.»

دقیقا در قیاسی بسیار با فاصله و غیر قابل باور و در جنگی کاملا برابر بین روسیه و اوکراین (اوکراینی که ناتو و کل غرب از آن حمایت علنی می‌کنند)، ورزش روسیه و بلاروس تحریم می‌شوند و از حضور ورزشکاران این دو کشور در میادین جهانی ممانعت به عمل می‌آید

همچنین این کمیته با توجه به نظر اخیر دادگاه عالی سازمان ملل مبنی بر غیرقانونی بودن اشغال سرزمین فلسطین از سوی رژیم صهیونیستی اشاره کرده است. این در حالی است که وزیر کشور فرانسه پیش‌تر اعلام کرده بود که از ورزشکاران رژیم صهیونیستی در طول بازی‌های المپیک پاریس به صورت شبانه‌روز محافظت می‌شود.

اما المپیک پاریس روی دیگری هم دارد، المپیک ۲۰۲۴ برای فلسطینیان دو روی یک سکه است، رویی که ننگ دائمی برای صهیونیست و حامیانش دارد و روی دیگر شجاعت و فریاد‌های حامیان واقعی ملت فلسطین است. جمهوری اسلامی ایران هم به‌عنوان مهمترین و بزرگترین کشور حامی مردم کشور فلسطین در این دوره از بازی‌های المپیک با شعار انسانی «صلح برای کودکان» شرکت کرده است- شعاری که بار معنایی آن می‌تواند هشداری برای تمامی سازمان‌های حقوق بشری و حامی کودکان باشد که شاید بیدار شوند و وظایف خود را در قبال کودکان غزه انجام دهند. 

نزدیک به ۱۷۰۰۰ کودک در نوار غزه شهید شدند و هیچ یک از سازمان‌ها و انجمن‌های حقوق بشری زیر مجموعه سازمان به اصطلاح ملل لب باز نکردند.

اما رفتار‌های دوگانه غرب و سازمان‌های بین المللی نمیتواند باعث ساکت ماندن مردم بیدار و آزادی خواه باشد؛ همانگونه که بسیاری از سازمان‌های مردم نهاد نیز اعلام کردند که در جریان برگزاری بازی‌های المپیک پاریس که از ۲۶ ژوئیه آغاز شده، راهپیمایی‌های اعتراض‌آمیز متعددی را تدارک دیده اند و قطعا چنین اعتراضات خیابانی‌ای پر طمطراق برگزار خواهد شد.

اعتراض به جنایاتی که اعداد و ارقام آن به صورت لحظه‌ای افزایش می‌یابد و تنوع وحشی گری‌های صهیونیستی آن بی شمار است:

۴۸۵۴۵ نفر: آمار شهدا و مفقودین جنگ اسرائیل علیه غزه
۱۶۰۸۰ نفر: شهید کودک
۳۴ نفر: شهدای کودک در نتیجه گرسنگی
۱۰۸۰۰ نفر: آمار شهدای زن
۵۲۰ نفر: آمار شهدای کادر درمانی و پزشکی
۱۶۰ نفر: آمار شهدای خبرنگار
۷ گور دسته جمعی: ایجاد شده توسط ارتش اشغالگر صهیونیستی در داخل بیمارستان‌ها
۵۲۰ شهید: آمار اجساد شهدای کشف شده در هفت گور دسته جمعی شناسایی شده
۱۶۰ مرکز اسکان آوارگان: تعداد مراکز بمباران شده
۸۸۹۰۰: آمار تعداد مجروحان جنگ
۱۷ هزار کودک: یتیم شده از طرف پدر و مادر در جنگ
۳۵۰۰ کودک: در معرض مرگ به خاطر سوء تغذیه و کمبود دارو
۳۵۰نفر: آمار کل شهدای ورزشکار، داور و دست‌اندرکار ورزشی (آمار انجمن فوتبال فلسطین)
۲۵۰ فوتبالیست: آمار شهدای ورزشکار فعال در ورزش فوتبال
۵۵ ساختمان ورزشی: تعداد ساختمان‌های ورزشی با خاک یکسان شده در بمباران غزه
۸۰درصد: میزان تخریب اماکن ورزشی غزه
تبدیل ورزشگاه به بازداشت‌گاه: سوءاستفاده از این مراکز برای نگهداری اسرای فلسطینی

اینها آماری است که هر کدام به تنهایی برای تحریم و اخراج ورزشکارانش از المپیک یا حتی مسابقات منطقه‌ای و چند جانبه کافی است. دقیقا در قیاسی بسیار با فاصله و غیر قابل باور و در جنگی کاملا برابر بین روسیه و اوکراین (اوکراینی که ناتو و کل غرب از آن حمایت علنی می‌کنند) ورزش روسیه و بلاروس تحریم می‌شوند و از حضور ورزشکاران این دو کشور در میادین جهانی ممانعت به عمل می‌آید. 

پاریس نه تنها اقدامی برای جلوگیری از حضور سربازان کودک کش به ظاهر ورزشکار اسرائیلی انجام نداد، بلکه مقامات فرانسوی ضمن اعلام خوش آمد بر خود وظیفه دانستند که امنیت این صهیونیست‌های جنایتکار را به بهترین نحو برآورده کنند و ما یادمان نرفته که همواره بازی‌های المپیک بمنظور تقویت صلح است، زیرا به منظور ترویج صلح در جهان، ورزشکاران و تماشاچیان را از سرتاسر جهان کنار هم گرد می‌آورد و بدون کینه و بدون در نظر گرفتن پیشینه‌های تاریخی، مکانی است برای تعامل بین فرهنگ‌ها و ادیان، زبان‌ها، قومیت‌های مختلف؛ و در پایان ما یاد گرفته ایم که المپیک و پنج حلقه به هم پیوسته آن نشان دهنده پنج قاره است و نماد صلح و زندگی در کنار یکدیگر و جایی برای آدم کش‌ها و نظامیانی که تفریحشان کشتار و قتل و عام کودکان بیگناه است، ندارد.