سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل گفت: جمهوری اسلامی ایران بر موضع اصولی خود در حمایت از صلح، ثبات و امنیت در بوسنی و هرزگوین و منطقه بالکان تاکید دارد.
به گزارش گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا، امیر سعید ایروانی سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد در مجمع عمومی سازمان ملل متحد ذیل دستور جلسه ۱۴ با عنوان فرهنگ صلح در نشست روز پنجشنبه به وقت محلی ۲۳ مه ۲۰۲۴ افزود: جمهوری اسلامی ایران بر موضع اصولی خود در حمایت از صلح، ثبات و امنیت در بوسنی و هرزگوین و منطقه بالکان که ذیل آن می‌توان همزیستی مسالمت‌آمیز همه مردم کشور و آن منطقه را بدون توجه به قومیت و مذهب‌شان حفظ و تقویت کرد، تاکید دارد.
متن کامل سخنان سفیر ایران به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
آقای رئیس،
در ابتدا، فرصت را مغتنم شمرده و از هیئت‌های متعدد، نمایندگی‌های دائمی، سازمان‌های بین‌المللی و گروه‌های منطقه‌ای که متعاقب شهادت رئیس جمهور و وزیر امور خارجه فقید کشورمان، در سطوح مختلف مراتب تسلیت و همدردی خود را با مردم و دولت جمهوری اسلامی ایران ابراز داشتند، صمیمانه تشکر و قدردانی می‌نمایم.
جناب آقایان رئیسی و امیرعبداللهیان در میان مردم ایران بسیار مورد احترام و عزیز شمرده می‌شدند. تلاش بی‌دریغ آنان در خدمت به ملت ایران، نمونه‌ای از فداکاری راسخ آنان به ملت عزیزشان بود. سهم آنان در توسعه، کرامت انسانی، همکاری و همچنین تقویت صلح و امنیت و روابط دوستانه در منطقه و جهان به‌عنوان منبع الهام دائمی برای مردم ما و هرآن‌که به دنبال اهداف عادلانه متعالی در جهان است، به یادگار باقی خواهد ماند.
آقای رئیس،
در مورد قطعنامه حاضر، مایلم اشاره کنم که جمهوری اسلامی ایران در رد جنایات فجیع، به‌ویژه حوادث فاجعه‌باری که در سربرنیتسا رخ داد، صریح بوده است. رأی مثبت ما به قطعنامه تصویب شده امروز بیانگر اعتقاد ما به حمایت و همدردی با قربانیان نسل‌کشی سربرنیتسا در سال ۱۹۹۵ است. تکریم و یادآوری قربانیان در بوسنی و هرزگوین باید مردم را متحد کند و الهام‌بخش مردود دانستن جهانی جنایات وحشیانه باشد.
ما همچنین ضمن حمایت از قهرمانان ایرانی شهید که به خاطر هدف ارزشمند کمک به مردم بوسنی و هرزگوین در جریان آن حوادث ناگوار به شهادت رسیدند، ادای احترام می‌کنیم. متأسفانه، در آن زمان، جامعه بین‌المللی وجدان جهانی را نادیده گرفت و مردم بی‌گناه را قربانی جدی‌ترین جنایات کرد. کشتار سربرنیتسا در واقع صفحه تاریکی در تاریخ بشریت و سازمان ملل بود.
آقای رئیس، حضار محترم، خانم‌ها و آقایان؛
جمهوری اسلامی ایران بر موضع اصولی خود در حمایت از صلح، ثبات و امنیت در بوسنی و هرزگوین و منطقه بالکان که ذیل آن می‌توان همزیستی مسالمت‌آمیز همه مردم کشور و آن منطقه را بدون توجه به قومیت و مذهب‌شان حفظ و تقویت کرد، تاکید دارد. ما همچنین بر اهمیت احترام به تمامیت ارضی کشورهای منطقه تاکید می‌کنیم. جمهوری اسلامی ایران بر ضرورت رویکردی فراگیر و با حسن نیت برای حفظ صلح و ثبات پایدار تاکید می‌کند؛ چنین تلاشی باید فراگیر باشد و اطمینان حاصل گردد که هیچ کس از این قافله عقب نمی‌ماند.
در مورد جنایات وحشیانه، مایلم یادآوری کنم که فراموش نکرده‌ایم که میلیون‌ها نفر از مردم ایران، تقریباً یک چهارم جمعیت کشورم در آن زمان، از سال ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ به‌دلیل برنامه سیاسی خاص یک کشور خارجی که باعث محرومیت شدید از مواد غذایی و منابع حیاتی و منجر به قحطی و گرسنگی گسترده شده بود، قربانی نسل‌کشی شدند. همچنین فراموش نکنیم که کسانی که در سربرنیتسا جان خود را از دست دادند، نه‌تنها قربانی جنایات فاحشی بودند که توسط افراد تحریک شده بودند، بلکه قربانیان سیاست قدرت و شکست برخی از کشورهای غربی از جمله کسانی بودند که در قالب نیروهای حافظ صلح و در زمان وقوع این فاجعه در این کشور حضور داشتند.
واقعیت این است که کشورهایی که باید همراه با ناتو مسئولیت شکست خود را که سربرنیتسا را در سال ۱۹۹۵ به فاجعه کشاند، بر عهده بگیرند، اکنون جزو حامیان این قطعنامه هستند. این واقعیت نگران‌کننده، همراه با تحولات کنونی در سطح بین‌المللی، به‌ویژه وضعیت فاجعه‌بار غزه، باید همه ما را نسبت به نیات واقعی برخی از کشورهای غربی دچار تردید و احتیاط کند، زیرا وضعیت فلسطین ثابت کرده که نمود آشکار استانداردهای دوگانه و گزینشی برخی را آشکار می‌کند.
آقای رئیس،
وضعیت فاجعه‌بار کنونی فلسطین و دستورات الزام‌آور صادره از سوی اصلی‌ترین ارگان قضایی سازمان ملل متحد، مرتبط‌ترین موضوع بحث پیرامون مقابله با نسل‌کشی است. موجب تاسف است که این موضوع بسیار مهم و حیاتی نادیده گرفته شده است. با این وجود، پذیرش این قطعنامه باید یادآور مسئولیت‌های سازمان ملل باشد که در قبال تک‌تک زنان، مردان و کودکان فلسطینی وظیفه و مسئولیت دارد.
معتقدیم که سازمان ملل متحد نباید همان اشتباهی را که سال ۱۹۹۵ انجام داد، مجددا مرتکب شود. درس‌های دردناک گذشته که در واقع هزینه‌های سنگینی را برای آموختن به همراه داشته است، باید بشریت را مجبور به اجتناب، پیشگیری و جلوگیری از تکرار فجایع مشابه کند.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
