کشف ماده تاریک در فیبرهای شبکه کیهانی

برای نخستین‌بار صورت گرفت؛

دانشمندان برای نخستین‌بار حضور ماده تاریک را در طول فیبرهای بزرگی که شبکه کیهانی را تشکیل می‌دهند، شناسایی کرده‌اند.

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، دانشمندان نجوم، با کشفی شگفت‌انگیز، حضور ماده تاریک را در طول فیبر‌های بزرگی که شبکه کیهانی را تشکیل می‌دهند، شناسایی کرده‌اند.

این ماده تاریک که به طور غیرمستقیم در خوشه‌ای متشکل از هزاران کهکشان شناسایی شده، می‌تواند به دانشمندان در آزمایش نظریه‌های تکامل کیهانی کمک کند.

محققان دانشگاه یونسی در سئول، کره جنوبی، از تلسکوپ سوبارو که یک تلسکوپ ۸.۲ متری مادون قرمز نوری در نزدیکی قله «مونا کیا» (Mauna kea) در هاوایی است برای مشاهده غیرمستقیم ماده تاریک بر روی فیبر‌های شبکه کیهانی در خوشه کوما استفاده کردند. 

این نخستین کشف ماده تاریک در تارنمای کیهانی است و می‌تواند به تأیید اینکه چگونه این ساختار، با رشته‌هایی که ده‌ها میلیون سال نوری طول می‌کشند، بر تکامل کیهان تأثیر گذاشته است کمک کند.

خوشه کوما، همچنین به عنوان آبل ۱۶۵۶ شناخته می‌شود و به دلیل اندازه و نزدیکی به زمین، مکانی مناسب برای این مطالعه محسوب می‌شود. این یک مجموعه از هزاران کهکشان است که در صورت فرنیس در فاصله ۳۲۱ میلیون سال نوری واقع شده است.

شبکه کیهانی شبکه‌ای از رشته‌ها است که از ماده‌ای تشکیل شده که گاز را به کهکشان‌ها می‌رساند و به رشد آنها کمک می‌کند. این فیبر‌ها همچنین به کانال کهکشان‌ها در کنار هم کمک و آنها را به سمت خوشه هدایت می‌می‌کند.

رشته‌های اصلی شبکه کیهانی خود دیواره‌های ابرخوشه‌های کهکشانی هستند.

اعتقاد بر این است که خوشه‌های کهکشان در تقاطع این فیبر‌ها جمع می‌شوند و دارک متر می‌تواند در طول فیبر‌های شبکه کیهانی از این تقاطع‌ها به سمت خارج جریان داشته باشد.  

تلسکوپ دیگری در هاوایی سال گذشته نخستین نور مستقیم ساطع شده از فیبر‌های بزرگی که از یکدیگر عبور می‌کنند و در تاریک‌ترین گوشه‌های فضا کشیده می‌شوند، دریافت کرد. اینها رشته‌هایی هستند که بین کهکشان‌ها، در بزرگترین و پنهان‌ترین بخش‌های شبکه کیهانی قرار دارند.

با این حال، رصد محل ماده تاریک در اطراف این رشته‌های وب کیهانی داستان کاملا متفاوتی است. این به این دلیل است که، علیرغم اینکه حدود ۸۵ درصد از کل ماده موجود در جهان را تشکیل می‌دهد، ماده تاریک نامرئی است و مانند ماده روزمره که شامل ستارگان و غبار است، با نور تعامل ندارد.

تسلط ماده تاریک بر ماده روزمره همچنین به این معنی است که بر رشته‌های شبکه کیهانی تسلط دارد و داربستی نامرئی را تشکیل می‌دهد که ساختار جهان در امتداد آن شکل می‌گیرد.