احتمال ریجکت مقاله بعد از ریوایز
بله احتمال ریجکت مقاله بعد از ریوایز وجود دارد. حتی پس از انجام اصلاحات مورد نظر داوران در فرآیند داوری ممکن است مقاله علمی شما رد شود. این موضوع به دلایل مختلفی از جمله کیفیت اصلاحات یا بروز مشکلات جدید بستگی دارد و مرحله بازنگری یکی از حساس‌ترین بخش‌ها محسوب می‌شود.
مرحله ریوایز یا بازنگری در فرآیند ارسال و داوری مقالات علمی یکی از مراحل بسیار حساس و حیاتی محسوب می‌شود. بسیاری از پژوهشگران تصور می‌کنند پس از دریافت پذیرش مشروط و درخواست اصلاحات مسیر انتشار مقاله هموار شده است اما واقعیت این است که این مرحله خود می‌تواند نقطه عطفی باشد که در نهایت منجر به پذیرش نهایی یا متاسفانه رد مقاله شود. درک دلایل و عواملی که می‌توانند احتمال ریجکت پس از ریوایز را افزایش دهند برای نویسندگان مقالات علمی ضروری است تا بتوانند با رویکردی حرفه‌ای و دقیق شانس موفقیت خود را در این مرحله سرنوشت‌ساز افزایش دهند و مقاله خود را به مرحله پذیرش نهایی برسانند.
دلایل اصلی رد مقاله پس از اصلاحات
دریافت درخواست اصلاحات از سوی داوران نشان‌دهنده پتانسیل مقاله برای پذیرش است اما موفقیت در این مرحله به شدت به نحوه پاسخگویی و اعمال تغییرات بستگی دارد. دلایل اصلی که می‌توانند منجر به رد مقاله پس از ریوایز شوند اغلب ریشه در عدم درک عمیق یا اجرای ناکافی بازخوردهای دریافتی دارند. این مسائل می‌توانند شامل پاسخ‌های ناقص به پرسش‌های مطرح شده نادیده گرفتن بخشی از نکات کلیدی کیفیت پایین تغییرات اعمال شده که انتظارات را برآورده نمی‌کند یا حتی ایجاد ایرادات جدیدی در ساختار یا محتوای مقاله در حین فرآیند بازنگری باشند. سردبیران و داوران انتظار دارند که نویسندگان با دقت و جدیت به تمامی نکات مطرح شده بپردازند و نشان دهند که قادر به بهبود مقاله بر اساس استانداردهای ژورنال هستند. هرگونه سهل‌انگاری یا عدم توجه کافی در این مرحله می‌تواند سیگنالی منفی برای هیئت تحریریه و داوران ارسال کند و احتمال رد نهایی را افزایش دهد. این دلایل نشان‌دهنده اهمیت مرحله ریوایز به عنوان یک ارزیابی مجدد از توانایی نویسنده در پاسخگویی به نقدها و بهبود کار علمی است و نیازمند توجه و دقت فراوان است.
عدم پاسخگویی کامل به نظرات داوران
یکی از متداول‌ترین دلایل ریجکت مقاله پس از ریوایز پاسخ ندادن کامل و جامع به تک‌تک نظرات و پیشنهادات مطرح شده توسط داوران است. داوران زمان و دقت زیادی را صرف بررسی مقاله و ارائه بازخورد می‌کنند و انتظار دارند که نویسندگان نیز با همین سطح از جدیت به آن‌ها پاسخ دهند. پاسخ کامل به این معناست که نه تنها به هر نکته اشاره شود بلکه توضیح داده شود که چگونه و در کجای مقاله تغییر لازم اعمال شده یا چرا یک پیشنهاد خاص قابل اجرا نبوده است (با ارائه استدلال منطقی و علمی). صرفاً اشاره به اینکه “اصلاح شد” بدون توضیح کافی یا بدون اعمال تغییرات مشهود در متن پذیرفتنی نیست. گاهی نویسندگان به دلیل عدم درک صحیح کامنت‌ها یا تلاش برای حفظ بخش‌های خاصی از مقاله خود از پاسخگویی کامل طفره می‌روند که این رفتار به سرعت توسط داوران و سردبیر شناسایی شده و به عنوان عدم همکاری یا نپذیرفتن نقد سازنده تلقی می‌شود و به طور مستقیم بر شانس پذیرش مقاله تأثیر منفی می‌گذارد.
نادیده گرفتن بخشی از کامنت‌های داوری
نادیده گرفتن عمدی یا سهوی برخی از کامنت‌های داوران به خصوص آن‌هایی که نیازمند تغییرات اساسی‌تر یا بازنگری در تحلیل‌ها هستند می‌تواند ضربه مهلکی به شانس پذیرش مقاله وارد کند. این اقدام نه تنها بی‌احترامی به وقت و تلاش داوران محسوب می‌شود بلکه نشان‌دهنده عدم تمایل نویسنده به بهبود جامع مقاله است. داوران معمولاً نکات مهم و حیاتی را مطرح می‌کنند که رفع آن‌ها برای ارتقاء سطح علمی و وضوح مقاله ضروری است. اگر نویسنده احساس می‌کند نمی‌تواند یا نمی‌خواهد یکی از پیشنهادات را اعمال کند باید در نامه پاسخ به داوران دلیل قانع‌کننده و علمی برای این تصمیم ارائه دهد. صرفاً رد کردن یک پیشنهاد بدون توضیح منطقی به ویژه اگر آن پیشنهاد توسط چند داور یا به صورت جدی مطرح شده باشد تقریباً تضمین‌کننده رد مقاله در مرحله نهایی است. اهمیت دادن به تمامی بازخوردها حتی مواردی که با نظر نویسنده متفاوت است نشان‌دهنده بلوغ علمی و تعهد به فرآیند داوری است و در تصمیم نهایی سردبیر نقش حیاتی دارد.
کیفیت پایین تغییرات اعمال شده در مقاله
حتی اگر نویسنده به تمامی کامنت‌ها پاسخ دهد و تغییراتی را اعمال کند کیفیت پایین این تغییرات می‌تواند منجر به ریجکت مقاله شود. این موضوع زمانی رخ می‌دهد که تغییرات سطحی باشند و به عمق مشکل اشاره شده توسط داور نپردازند یا اینکه خود تغییرات اعمال شده دارای ایرادات نگارشی علمی یا ساختاری باشند. به عنوان مثال اگر داور به وضوح روش تحقیق ایراد گرفته باشد و نویسنده تنها چند جمله توضیحی اضافه کند بدون بازنگری جدی در بخش روش این تغییرات ناکافی تلقی می‌شوند. همچنین ممکن است در حین اعمال تغییرات بخش‌های جدیدی به مقاله اضافه شوند که از نظر علمی ضعیف نامرتبط با موضوع اصلی یا دارای خطاهای فاحش باشند. داوران در ارزیابی مجدد نه تنها وجود تغییرات بلکه کیفیت و اثربخشی آن‌ها را بررسی می‌کنند. تغییراتی که به جای حل مشکل پیچیدگی یا ابهام بیشتری ایجاد کنند نشان‌دهنده عدم توانایی نویسنده در بهبود مؤثر مقاله هستند و احتمال رد را به شدت افزایش می‌دهند و اعتماد داوران و سردبیر به کار نویسنده را کاهش می‌دهند.
بروز ایرادات جدید در نسخه بازنگری شده
در کمال تعجب گاهی اوقات در حین فرآیند اعمال اصلاحات ایرادات جدیدی در نسخه بازنگری شده مقاله ظاهر می‌شوند که قبلاً در نسخه اولیه وجود نداشته‌اند. این ایرادات می‌توانند شامل خطاهای نگارشی یا گرامری جدید اشتباهات در ارجاعات ناسازگاری در داده‌ها یا نتایج یا حتی مشکلات ساختاری و منطقی در سیر بحث باشند. این اتفاق معمولاً ناشی از عجله در اعمال تغییرات عدم بازخوانی دقیق نسخه نهایی یا ادغام ناهماهنگ بخش‌های جدید با متن اصلی است. ظهور ایرادات جدید سیگنال بسیار منفی برای داوران و سردبیر ارسال می‌کند زیرا نشان‌دهنده بی‌دقتی نویسنده در مرحله‌ای است که انتظار حداکثر توجه و وسواس می‌رود. داوران ممکن است این موضوع را نشانه‌ای از عدم توانایی نویسنده در حفظ کیفیت کلی مقاله در حین بازنگری تلقی کنند که به شدت بر تصمیم نهایی تأثیر می‌گذارد و احتمال ریجکت را افزایش می‌دهد و می‌تواند تلاش‌های قبلی نویسنده را تحت الشعاع قرار دهد.
عوامل موثر بر افزایش احتمال رد مقاله بعد از بازنگری
علاوه بر کیفیت پاسخگویی و اعمال تغییرات بر اساس نظرات داوران عوامل دیگری نیز می‌توانند بر افزایش احتمال رد مقاله پس از مرحله بازنگری تأثیرگذار باشند. یکی از این عوامل عدم موفقیت در ارتقاء سطح کلی اهمیت و نوآوری مقاله است حتی پس از اعمال تغییرات. گاهی اوقات داوران در کنار نکات اصلاحی به لزوم برجسته کردن بیشتر نوآوری یا بهبود ساختار کلی برای افزایش تأثیرگذاری مقاله اشاره می‌کنند و اگر نویسنده در این زمینه موفق عمل نکند مقاله ممکن است همچنان فاقد استانداردهای لازم برای انتشار در آن ژورنال خاص تلقی شود. همچنین اگر مشکلات اساسی در نگارش علمی وضوح بیان یا ساختار منطقی مقاله وجود داشته باشد و این مشکلات در فرآیند ریوایز به طور کامل برطرف نشوند می‌تواند منجر به رد مقاله شود. گاهی نیز ممکن است در این مرحله مسائل اخلاقی مرتبط با داده‌ها سرقت ادبی (حتی ناخواسته) یا تضاد منافع کشف شود که این موارد تقریباً همیشه منجر به ریجکت فوری می‌شوند و جای هیچ‌گونه اغماضی باقی نمی‌گذارند. بنابراین توجه به ابعاد مختلف مقاله فراتر از صرف پاسخگویی به کامنت‌های داوری در این مرحله حیاتی است.
اشتباهات رایج نویسندگان در فرآیند ریوایز
نویسندگان در فرآیند ریوایز ممکن است مرتکب اشتباهات رایجی شوند که شانس پذیرش مقاله آن‌ها را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد. یکی از این اشتباهات دست کم گرفتن میزان کار و زمان مورد نیاز برای انجام اصلاحات است. ریوایز معمولاً نیازمند تلاش جدی بازنگری عمیق و گاهی حتی تحلیل‌های مجدد است و سهل‌انگاری در تخصیص زمان کافی می‌تواند منجر به عجله و در نتیجه کیفیت پایین تغییرات یا بروز ایرادات جدید شود. اشتباه دیگر اتخاذ لحن تدافعی یا غیرحرفه‌ای در نامه پاسخ به داوران است. حتی اگر نویسنده با برخی نظرات موافق نباشد باید با احترام استدلال علمی و شواهد مستند به آن‌ها پاسخ دهد. عدم ارائه یک نامه پاسخ جامع سازمان‌یافته و شفاف که به تک‌تک نظرات اشاره کند نیز یک اشتباه رایج است. همچنین نادیده گرفتن نکات فنی مانند فرمت‌بندی مجدد مقاله بر اساس دستورالعمل‌های ژورنال عدم استفاده از ابزارهای ویرایش زبان برای رفع مشکلات نگارشی یا عدم بازخوانی دقیق نسخه نهایی قبل از ارسال مجدد می‌تواند منجر به ریجکت شود. این اشتباهات نشان‌دهنده عدم درک صحیح از اهمیت و حساسیت مرحله ریوایز هستند.
نقش سردبیر و هیئت تحریریه در تصمیم نهایی
سردبیر ژورنال و اعضای هیئت تحریریه نقش محوری در فرآیند تصمیم‌گیری نهایی پس از مرحله بازنگری مقاله ایفا می‌کنند. این مرحله صرفاً یک بررسی شکلی نیست بلکه ارزیابی مجددی از تناسب مقاله با استانداردها و دامنه ژورنال پس از اعمال تغییرات است. سردبیر مسئول جمع‌بندی نظرات داوران ارزیابی کیفیت پاسخ نویسندگان و در نهایت صدور رأی نهایی پذیرش رد یا درخواست بازنگری بیشتر است. آن‌ها وزن نظرات داوران مختلف را در نظر می‌گیرند و تلاش می‌کنند تا تصمیمی عادلانه و مبتنی بر شواهد علمی و کیفیت بازنگری اتخاذ کنند. در برخی موارد به خصوص برای مقالات مهم یا بحث‌برانگیز ممکن است مشورت با سایر اعضای هیئت تحریریه نیز صورت گیرد تا اطمینان حاصل شود که تصمیم نهایی به بهترین نحو منعکس‌کننده سیاست‌ها و استانداردهای ژورنال است. اختیارات سردبیر در این مرحله گسترده است و تصمیم او بر اساس مجموعه کاملی از اطلاعات دریافتی از جمله گزارش‌های داوری اولیه و ثانویه نامه پاسخ نویسندگان و نسخه بازنگری شده مقاله اتخاذ می‌شود.
فرآیند تصمیم‌گیری سردبیر پس از ریوایز
پس از دریافت نسخه بازنگری شده مقاله و نامه پاسخ نویسندگان سردبیر ابتدا نامه پاسخ را با دقت بررسی می‌کند تا اطمینان حاصل کند که نویسندگان به تمامی نظرات داوران پرداخته‌اند. سپس او نسخه بازنگری شده مقاله را مطالعه می‌کند تا کیفیت تغییرات اعمال شده را ارزیابی کند. اگر مقاله مجدداً برای داوری ارسال شده باشد سردبیر گزارش‌های داوران بازبین را نیز بررسی می‌کند و آن‌ها را با گزارش‌های اولیه مقایسه می‌کند. در این مرحله سردبیر وزن نظرات داوران مختلف را در نظر می‌گیرد و ممکن است در مواردی که اختلاف نظر وجود دارد با داوران مربوطه مکاتبه کند یا خود شخصاً به بررسی عمیق‌تر بخش‌های مورد اختلاف بپردازد. تصمیم نهایی سردبیر معمولاً بر اساس این ارزیابی جامع از پاسخ نویسندگان کیفیت بازنگری و توصیه‌های داوران بازبین (در صورت وجود) اتخاذ می‌شود و می‌تواند شامل پذیرش نهایی درخواست بازنگری جزئی دیگر یا متاسفانه رد مقاله باشد. این فرآیند نیازمند دقت و تجربه بالای سردبیر است.
تأثیر نظر داوران بر تصمیم سردبیر
نظر داوران نقش بسیار مهمی در تصمیم‌گیری سردبیر پس از مرحله ریوایز دارد اما این تأثیر مطلق نیست. سردبیر به توصیه‌های داوران توجه ویژه‌ای می‌کند به خصوص اگر داوران متخصص در زمینه موضوعی مقاله باشند و بازخوردهای آن‌ها مستدل و سازنده باشد. اگر داوران بازبین (چه قبلی و چه جدید) پس از بررسی نسخه اصلاح شده همچنان ایرادات جدی را مطرح کنند یا از کیفیت تغییرات رضایت نداشته باشند احتمال رد مقاله به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. با این حال سردبیر صرفاً مجری نظرات داوران نیست. او گزارش‌های داوران مختلف را با هم مقایسه می‌کند تناقضات احتمالی را بررسی می‌کند و اعتبار استدلال‌های هر داور را می‌سنجد. در نهایت سردبیر با در نظر گرفتن تمامی جوانب از جمله سیاست‌های ژورنال اهمیت موضوع مقاله و کیفیت کلی کار نویسندگان در فرآیند بازنگری تصمیم نهایی و مستقل خود را اعلام می‌کند. بنابراین در حالی که نظر داوران سنگ بنای اصلی تصمیم‌گیری است سردبیر نقش فیلترکننده و تصمیم‌گیرنده نهایی را ایفا می‌کند.
فرآیند ارزیابی مجدد مقاله توسط داوران
پس از ارسال نسخه بازنگری شده مقاله توسط نویسندگان سردبیر ژورنال بر اساس میزان و نوع تغییرات درخواست شده و همچنین سیاست‌های داخلی ژورنال تصمیم می‌گیرد که آیا مقاله نیاز به ارزیابی مجدد توسط داوران دارد یا خیر. در بسیاری از موارد به خصوص زمانی که تغییرات عمده‌ای مورد نیاز بوده است مقاله مجدداً برای داوری ارسال می‌شود. هدف از این فرآیند که به آن “داوری مجدد” (Re-review) گفته می‌شود این است که داوران متخصص صحت و کفایت اصلاحات اعمال شده توسط نویسندگان را بررسی کنند و اطمینان حاصل کنند که مقاله اکنون مطابق با استانداردهای علمی و فنی ژورنال است. داوران در این مرحله نامه پاسخ نویسندگان و نسخه اصلاح شده مقاله را با دقت بررسی می‌کنند و گزارش جدیدی ارائه می‌دهند که در آن به چگونگی رفع ایرادات قبلی کیفیت کلی مقاله پس از بازنگری و تناسب نهایی آن با دامنه و استانداردهای ژورنال می‌پردازند. نتیجه این داوری مجدد یکی از عوامل کلیدی و بسیار تأثیرگذار در تصمیم نهایی سردبیر خواهد بود و می‌تواند منجر به پذیرش بازنگری دیگر یا رد مقاله شود.
داوری مجدد توسط داوران قبلی
یکی از روش‌های متداول در فرآیند ارزیابی مجدد ارسال نسخه بازنگری شده مقاله به همان داورانی است که در دور اول مقاله را بررسی کرده بودند. این روش مزیت بزرگی دارد؛ داوران قبلی با محتوای اصلی مقاله و ایرادات و پیشنهادات اولیه خود کاملاً آشنا هستند و می‌توانند به سرعت و با دقت بیشتری بررسی کنند که آیا نویسندگان به درستی به نکات آن‌ها رسیدگی کرده‌اند یا خیر. آن‌ها به طور خاص بر روی بخش‌هایی تمرکز می‌کنند که در گزارش اولیه خود به آن‌ها اشاره کرده بودند و کیفیت تغییرات اعمال شده در این بخش‌ها را مورد ارزیابی قرار می‌دهند. اگر داوران قبلی از نحوه پاسخگویی و اصلاحات انجام شده رضایت داشته باشند و تأیید کنند که ایرادات اصلی برطرف شده‌اند احتمال پذیرش مقاله افزایش می‌یابد. اما اگر همچنان شاهد عدم رفع کامل ایرادات بروز مشکلات جدید یا پاسخ‌های ناکافی باشند احتمال توصیه به رد مقاله یا درخواست بازنگری بیشتر وجود دارد و نظر آن‌ها وزن بالایی در تصمیم سردبیر خواهد داشت.
ارسال مقاله به داوران جدید
در برخی شرایط سردبیر ممکن است تصمیم بگیرد که نسخه بازنگری شده مقاله را برای ارزیابی مجدد به داوران جدیدی ارسال کند که قبلاً مقاله را بررسی نکرده بودند. این اتفاق ممکن است زمانی رخ دهد که داوران اولیه در دسترس نباشند یا زمانی که سردبیر احساس کند نیاز به دیدگاه تازه‌ای در خصوص مقاله و کیفیت اصلاحات وجود دارد به خصوص اگر تغییرات عمده‌ای در مقاله صورت گرفته باشد که عملاً ماهیت یا ساختار آن را تغییر داده باشد. داوران جدید مقاله را به عنوان یک نسخه تقریباً جدید بررسی می‌کنند اما معمولاً به گزارش‌های داوران قبلی و نامه پاسخ نویسندگان نیز دسترسی دارند تا از سابقه مقاله و نوع اصلاحات مورد نیاز مطلع شوند و بتوانند اثربخشی تغییرات را ارزیابی کنند. ارسال مقاله به داوران جدید می‌تواند هم فرصت باشد و هم چالش؛ فرصت از این جهت که دیدگاه جدیدی به مقاله اضافه می‌شود و ممکن است نقاط قوت پنهان آن را ببیند و چالش از این جهت که ممکن است داوران جدید ایرادات جدیدی را مطرح کنند که قبلاً به آن‌ها اشاره نشده بود و فرآیند را پیچیده‌تر کنند.
راه‌های کاهش احتمال ریجکت مقاله در مرحله ریوایز
کاهش احتمال ریجکت مقاله در مرحله ریوایز نیازمند رویکردی دقیق حرفه‌ای و متعهدانه از سوی نویسندگان است. اولین گام حیاتی مطالعه دقیق و کامل تمامی نظرات و پیشنهادات داوران و سردبیر است تا از درک صحیح آن‌ها اطمینان حاصل شود و هیچ نکته‌ای از قلم نیفتد. سپس برنامه‌ریزی دقیق برای اعمال تغییرات لازم و پاسخگویی جامع و مستند به تک‌تک نکات مطرح شده ضروری است. نویسندگان باید آماده باشند که تغییرات اساسی در مقاله خود ایجاد کنند حتی اگر این تغییرات با دیدگاه اولیه آن‌ها متفاوت باشد و زمان کافی برای این کار اختصاص دهند. نگارش یک نامه پاسخ حرفه‌ای سازمان‌یافته و شفاف که به صورت نقطه‌به‌نقطه به تمامی کامنت‌ها ارجاع داده و نحوه اعمال تغییرات یا دلایل عدم اعمال آن‌ها را به وضوح توضیح دهد اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد و نشان‌دهنده احترام به فرآیند داوری است. همچنین بازخوانی دقیق و وسواس‌گونه نسخه بازنگری شده برای اطمینان از کیفیت نگارش عدم بروز ایرادات جدید و رعایت کامل دستورالعمل‌های ژورنال قبل از ارسال مجدد حیاتی است.
نحوه نگارش نامه پاسخ به داوران حرفه‌ای
نگارش نامه پاسخ به داوران (Response Letter) یکی از مهم‌ترین بخش‌های فرآیند ریوایز است و کیفیت آن تأثیر مستقیمی بر تصمیم سردبیر و داوران بازبین دارد. این نامه باید با لحنی حرفه‌ای مؤدبانه و محترمانه نوشته شود و نشان‌دهنده جدیت شما در پاسخگویی باشد. ساختار نامه معمولاً شامل یک مقدمه کوتاه که در آن از داوران و سردبیر برای وقت و بازخوردشان تشکر می‌کنید سپس پاسخ نقطه‌به‌نقطه به نظرات هر داور (و همچنین نظرات سردبیر) و در نهایت یک بخش پایانی است. در بخش پاسخ نقطه‌به‌نقطه باید به وضوح به هر کامنت اشاره کرده توضیح دهید که چگونه به آن رسیدگی کرده‌اید (مثلاً با ذکر شماره صفحه و پاراگراف در نسخه اصلاح شده) و در صورت عدم پذیرش یک پیشنهاد دلیل منطقی و علمی خود را به طور شفاف بیان کنید. استفاده از هایلایت یا رنگ در متن مقاله برای نشان دادن تغییرات اعمال شده و ارجاع به آن‌ها در نامه پاسخ نیز می‌تواند بسیار مفید باشد. اطمینان حاصل کنید که تمامی نظرات حتی نکات جزئی در این نامه پاسخ داده شده‌اند و نامه فاقد هرگونه غلط املایی یا نگارشی باشد.
آیا مقاله بعد از ریوایز ممکن است ریجکت شود؟
بله احتمال ریجکت مقاله پس از مرحله ریوایز وجود دارد. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که اصلاحات اعمال شده توسط نویسنده کافی نباشد به نظرات داوران به درستی پاسخ داده نشود یا ایرادات جدیدی در نسخه بازنگری شده ظاهر شود.
رایج ترین دلایل رد مقاله پس از اصلاحات جزئی چیست؟
حتی پس از اصلاحات جزئی رایج‌ترین دلایل رد شامل عدم پاسخگویی کامل به تمامی نکات مطرح شده توسط داوران کیفیت پایین تغییرات اعمال شده یا بروز سهوی ایرادات نگارشی یا فنی جدید در نسخه بازنگری شده است که نشان‌دهنده بی‌دقتی است.
احتمال ریجکت مقاله بعد از اصلاحات کلی چقدر است؟
احتمال ریجکت پس از اصلاحات کلی معمولاً بیشتر از اصلاحات جزئی است. زیرا تغییرات عمده ریسک بروز ایرادات جدید را افزایش می‌دهد و نیاز به ارزیابی مجدد دقیق‌تری توسط داوران دارد تا اطمینان حاصل شود که مقاله واقعاً بهبود یافته و مشکلات اساسی آن رفع شده است.
در صورت رد مقاله پس از ریوایز چه اقدامی باید انجام داد؟
در صورت رد مقاله پس از ریوایز ابتدا باید گزارش‌های داوران و نامه سردبیر را به دقت مطالعه کنید تا دلایل رد را درک کنید. سپس می‌توانید مقاله را بر اساس این بازخوردها بازنگری کرده و برای ژورنال دیگری ارسال کنید یا در صورت وجود دلایل موجه و مستند به تصمیم سردبیر اعتراض کنید.
مدت زمان انتظار برای نتیجه مقاله بعد از ریوایز چقدر است؟
مدت زمان انتظار برای نتیجه پس از ریوایز بسته به ژورنال و نیاز به داوری مجدد متفاوت است. ممکن است از چند روز تا چند ماه طول بکشد. اگر مقاله مجدداً برای داوری ارسال شود زمان انتظار طولانی‌تر خواهد بود و به در دسترس بودن داوران بستگی دارد.
آیا می‌توان به رد مقاله پس از ریوایز اعتراض کرد؟
بله در اکثر ژورنال‌ها امکان اعتراض به تصمیم رد (چه در مرحله اولیه و چه پس از ریوایز) وجود دارد. اما اعتراض باید مستدل علمی و مبتنی بر شواهدی باشد که نشان دهد در فرآیند داوری اشتباهی رخ داده یا مقاله به درستی ارزیابی نشده است و صرفاً بیان نارضایتی کافی نیست.