حنجره سالم، صدای ماندگار؛ راهکارهایی برای مراقبت از طلای درون

داشتن صدای رسا و حنجره‌ای سلامت برای کیفیت زندگی شغل و ارتباطات ما حیاتی است. مراقبت صحیح و شناخت عواملی که به سلامت این عضو مهم آسیب می‌زنند کلید حفظ توانایی صوتی است. با رعایت نکات ساده می‌توان از بسیاری از مشکلات رایج پیشگیری کرد و صدای خود را حفظ نمود.

حنجره چیست؟

حنجره که به جعبه صدا نیز معروف است ساختاری غضروفی در جلوی گردن و بالای نای است. وظیفه اصلی حنجره تولید صدا برای صحبت کردن آواز خواندن و سایر فعالیت‌های صوتی است. این عملکرد توسط تارهای صوتی انجام می‌شود که دو نوار عضلانی ظریف در داخل حنجره هستند. با عبور هوا از ریه‌ها و لرزش تارهای صوتی صدا تولید می‌شود. علاوه بر تولید صدا حنجره نقش مهمی در حفاظت از مجاری تنفسی دارد؛ هنگام بلع غذا یا مایعات حنجره بالا کشیده شده و اپی‌گلوت (زبانه کوچک) راه ورودی نای را می‌پوشاند تا از ورود مواد غذایی به ریه‌ها جلوگیری کند. همچنین حنجره در فرآیند تنفس و سرفه نیز درگیر است و به تنظیم جریان هوا کمک می‌کند.

بهداشت حنجره

بیماری های حنجره

حنجره به دلیل نقش حیاتی در تنفس بلع و تولید صدا در معرض اختلالات و بیماری‌های متعددی قرار دارد. این بیماری‌ها می‌توانند از التهابات ساده ناشی از عفونت تا ضایعات پیچیده‌تر و حتی بدخیمی‌ها متغیر باشند. شناخت انواع بیماری‌های حنجره و علل آن‌ها اولین قدم در تشخیص و درمان موثر است. این اختلالات ممکن است بر کیفیت صدا توانایی بلع یا حتی تنفس فرد تأثیر بگذارند و نیازمند بررسی تخصصی توسط پزشک هستند.

لارنژیت

لارنژیت به التهاب حنجره و تارهای صوتی اشاره دارد. این عارضه معمولاً باعث گرفتگی یا از دست دادن صدا می‌شود زیرا تارهای صوتی متورم شده و نمی‌توانند به درستی لرزش کنند. علل شایع لارنژیت شامل عفونت‌های ویروسی (مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا) عفونت‌های باکتریایی تحریک ناشی از آلرژی رفلاکس معده یا استفاده بیش از حد یا نادرست از صدا است. علائم دیگر ممکن است شامل گلودرد خشکی گلو سرفه و مشکل در بلع باشد. لارنژیت حاد معمولاً موقتی است اما لارنژیت مزمن می‌تواند طولانی‌تر ادامه یابد و نیازمند بررسی دقیق‌تر برای یافتن علت زمینه‌ای است.

ندول های تارهای صوتی

ندول‌های تارهای صوتی که گاهی به آن‌ها گره خواننده یا گره صدا نیز گفته می‌شود برجستگی‌های کوچکی هستند که معمولاً به صورت جفت روی تارهای صوتی شکل می‌گیرند. این ضایعات خوش‌خیم نتیجه استفاده نادرست بیش از حد یا با فشار از صدا در طولانی مدت هستند. فشار مکرر روی تارهای صوتی باعث ایجاد نقاط سفت و کالوس مانند می‌شود. ندول‌ها مانع لرزش طبیعی تارهای صوتی شده و اصلی‌ترین علامت آن‌ها گرفتگی صدا یا خشونت صدا است که ممکن است با گذشت زمان بدتر شود. درمان معمولاً شامل استراحت صوتی و گفتاردرمانی برای اصلاح الگوی استفاده از صدا است اگرچه در برخی موارد جراحی برای برداشتن ندول‌ها لازم می‌شود.

پولیپ تارهای صوتی

پولیپ تارهای صوتی ضایعات خوش‌خیمی هستند که معمولاً به صورت تکی روی یکی از تارهای صوتی ایجاد می‌شوند اگرچه ممکن است دوطرفه نیز باشند. پولیپ‌ها اغلب در نتیجه یک واقعه آسیب‌زا برای صدا مانند فریاد شدید یا سرفه ناگهانی و شدید یا در اثر تحریک مزمن مانند سیگار کشیدن رفلاکس یا استفاده مداوم از صدا با فشار بالا ایجاد می‌شوند. پولیپ‌ها معمولاً بزرگتر از ندول‌ها هستند و ممکن است ظاهری شبیه تاول یا ساقه داشته باشند. علامت اصلی آن‌ها گرفتگی صدا است که می‌تواند شدت متفاوتی داشته باشد. درمان پولیپ‌ها اغلب نیازمند جراحی برای برداشتن آن‌ها است به خصوص اگر بزرگ باشند یا به درمان‌های غیرجراحی پاسخ ندهند. پس از جراحی گفتاردرمانی برای بهبود کیفیت صدا و جلوگیری از عود ضروری است.

خونریزی تارهای صوتی

خونریزی تارهای صوتی به پارگی یکی از رگ‌های خونی کوچک روی سطح تار صوتی و تجمع خون در زیر مخاط اشاره دارد. این عارضه معمولاً در اثر استفاده ناگهانی و شدید از صدا مانند فریاد بلند جیغ زدن یا سرفه شدید رخ می‌دهد به خصوص اگر تارهای صوتی از قبل متورم یا تحریک شده باشند. خونریزی می‌تواند منجر به گرفتگی ناگهانی و شدید صدا یا از دست دادن کامل صدا شود. در موارد نادر ممکن است با درد نیز همراه باشد. درمان فوری شامل استراحت مطلق صوتی است تا خون جذب شود و تار صوتی بهبود یابد. در صورت عدم بهبود کامل یا تشکیل کیست خونی ممکن است جراحی لازم باشد. استراحت صوتی دقیق و طولانی مدت برای جلوگیری از آسیب دائمی حیاتی است.

اختلالات صدای حرفه ای

اختلالات صدای حرفه‌ای مجموعه‌ای از مشکلات صوتی هستند که در افرادی که صدایشان ابزار اصلی کار آن‌هاست (مانند خوانندگان معلمان بازیگران سخنرانان وکلا و روحانیون) شایع‌ترند. این اختلالات اغلب ناشی از استفاده بیش از حد طولانی‌مدت یا نادرست از صدا تکنیک صوتی ضعیف عدم گرم کردن صدا قبل از استفاده سنگین یا شرایط محیطی نامساعد (مانند خشکی هوا یا سر و صدای زیاد) هستند. نمونه‌هایی از این اختلالات شامل خستگی صوتی گرفتگی صدا از دست دادن دامنه صوتی و ایجاد ضایعات تارهای صوتی مانند ندول یا پولیپ است. مدیریت این اختلالات نیازمند رویکرد چندجانبه شامل استراحت صوتی گفتاردرمانی تخصصی برای بهبود تکنیک صوتی و گاهی درمان‌های پزشکی یا جراحی است.

دیسفونی اسپاسمودیک

دیسفونی اسپاسمودیک یک اختلال عصبی نادر است که بر عضلات حنجره تأثیر می‌گذارد و باعث اسپاسم یا انقباضات غیرارادی و ناگهانی آن‌ها می‌شود. این اسپاسم‌ها در حین صحبت کردن رخ می‌دهند و باعث می‌شوند صدا بریده بریده گرفته فشرده یا لرزان به نظر برسد. دو نوع اصلی وجود دارد: دیسفونی اسپاسمودیک اداکتور (که باعث بسته شدن بیش از حد تارهای صوتی می‌شود و صدای فشرده و تقلاگونه ایجاد می‌کند) و دیسفونی اسپاسمودیک ابداکتور (که باعث باز شدن بیش از حد تارهای صوتی می‌شود و صدای نفس‌آلود یا نجواگونه ایجاد می‌کند). علت دقیق آن ناشناخته است اما به نظر می‌رسد با اختلال در بخش‌هایی از مغز مرتبط باشد. درمان قطعی وجود ندارد اما تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس) به عضلات حنجره موثرترین روش برای کاهش اسپاسم‌ها و بهبود کیفیت صدا است.

پاپیلوماتوز حنجره

پاپیلوماتوز حنجره یک بیماری نادر است که با رشد توده‌های غیرسرطانی (پاپیلوم) در حنجره و مجاری تنفسی مشخص می‌شود. این بیماری توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود. پاپیلوم‌ها می‌توانند در هر سنی رخ دهند اما در کودکان (پاپیلوماتوز حنجره عودکننده در نوجوانی) و بزرگسالان (پاپیلوماتوز حنجره عودکننده در بزرگسالی) شایع‌ترند. علائم اصلی شامل گرفتگی صدا مشکلات تنفسی و در موارد شدید انسداد راه هوایی است. پاپیلوم‌ها تمایل به عود دارند و ممکن است نیاز به جراحی‌های مکرر برای برداشتن آن‌ها باشد تا راه هوایی باز نگه داشته شود و کیفیت صدا حفظ گردد. در بزرگسالان خطر تبدیل پاپیلوم‌ها به سرطان حنجره وجود دارد.

فلج یا کم تحرکی تارهای صوتی

فلج یا کم تحرکی تارهای صوتی زمانی رخ می‌دهد که یک یا هر دو تار صوتی به درستی حرکت نکنند. این وضعیت معمولاً ناشی از آسیب به عصب کنترل‌کننده حرکت تارهای صوتی (عصب راجعه حنجره‌ای) است. علل آسیب عصبی می‌تواند شامل جراحی در ناحیه گردن یا قفسه سینه (مانند جراحی تیروئید قلب یا نخاع) عفونت‌های ویروسی تومورها سکته مغزی یا بیماری‌های عصبی باشد. علائم بسته به فلج یک یا هر دو تار صوتی و موقعیت آن‌ها متفاوت است و می‌تواند شامل گرفتگی صدا صدای نفس‌آلود مشکل در بلع (ورود غذا به نای) سرفه ضعیف یا مشکل در تنفس باشد. درمان بستگی به علت و شدت دارد و ممکن است شامل گفتاردرمانی جراحی برای تغییر موقعیت یا حجم تار صوتی یا بازسازی عصبی باشد.

اختلالات حرکتی تارهای صوتی

اختلالات حرکتی تارهای صوتی شامل طیف وسیعی از شرایط است که بر توانایی تارهای صوتی برای باز و بسته شدن به درستی تأثیر می‌گذارند. فلج و کم‌تحرکی تارهای صوتی شایع‌ترین انواع هستند اما اختلالات دیگری مانند دیستونی حنجره (دیسفونی اسپاسمودیک) لرزش صدا (ووکال ترمور) و سندرم حرکت متناقض تارهای صوتی (PVFM) نیز در این دسته قرار می‌گیرند. این اختلالات می‌توانند ناشی از مشکلات عصبی آسیب فیزیکی بیماری‌های سیستمیک یا علل ناشناخته باشند. علائم ممکن است شامل تغییر در کیفیت صدا مشکلات تنفسی (به خصوص هنگام فعالیت) و مشکل در بلع باشد. تشخیص دقیق علت برای انتخاب درمان مناسب که می‌تواند شامل درمان‌های دارویی گفتاردرمانی یا جراحی باشد حیاتی است.

رفلاکس حنجره

رفلاکس حنجره یا LPR (Laryngopharyngeal Reflux) نوعی رفلاکس اسید معده است که در آن محتویات معده تا حنجره و حلق بالا می‌آیند و باعث التهاب و آسیب می‌شوند. برخلاف رفلاکس معده (GERD) در LPR ممکن است علائم سوزش سر دل یا ترش کردن واضح نباشند به همین دلیل گاهی به آن رفلاکس خاموش نیز گفته می‌شود. علائم LPR اغلب شامل گرفتگی صدا گلودرد مزمن احساس وجود توده در گلو سرفه مزمن نیاز مکرر به صاف کردن گلو مشکل در بلع و احساس سوزش در گلو یا حنجره است. تشخیص معمولاً بر اساس علائم معاینه حنجره و گاهی تست‌های تخصصی‌تر انجام می‌شود. درمان شامل تغییرات سبک زندگی رژیم غذایی و داروهای کاهش‌دهنده اسید معده است.

سرطان حنجره

سرطان حنجره یک بیماری جدی است که در آن سلول‌های بدخیم در بافت‌های حنجره شروع به رشد می‌کنند. شایع‌ترین نوع سرطان حنجره کارسینوم سلول سنگفرشی است. عوامل خطر اصلی برای سرطان حنجره شامل سیگار کشیدن (مهم‌ترین عامل خطر) مصرف الکل عفونت HPV رفلاکس مزمن و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص است. علائم اولیه اغلب شامل گرفتگی صدای پایدار (بیش از دو هفته) گلودرد مزمن مشکل یا درد هنگام بلع احساس وجود توده در گلو سرفه مزمن و در مراحل پیشرفته‌تر مشکل در تنفس و کاهش وزن است. تشخیص از طریق معاینه حنجره بیوپسی و تصویربرداری انجام می‌شود. درمان بسته به مرحله سرطان و وضعیت عمومی بیمار شامل جراحی پرتودرمانی و شیمی‌درمانی است.

تنگی حنجره

تنگی حنجره به باریک شدن راه هوایی در سطح حنجره یا زیر آن اشاره دارد. این وضعیت می‌تواند تنفس را دشوار و پر سر و صدا کند. تنگی حنجره ممکن است مادرزادی باشد (از بدو تولد وجود داشته باشد) یا اکتسابی باشد. علل اکتسابی شایع شامل آسیب ناشی از لوله گذاری طولانی مدت (برای تنفس مصنوعی) ضربه به گردن جراحی‌های قبلی حنجره التهاب مزمن (مانند واسکولیت یا رفلاکس شدید) یا بیماری‌های عفونی نادر است. علائم اصلی شامل استریدور (صدای تنفس بلند و خس‌خس مانند) تنگی نفس (به خصوص هنگام فعالیت یا دراز کشیدن) و گاهی تغییرات صدا است. درمان تنگی حنجره معمولاً نیازمند جراحی برای باز کردن راه هوایی است که ممکن است شامل گشاد کردن برداشتن بافت اسکار یا بازسازی حنجره باشد.

دیسفاژی و مشکل بلع

دیسفاژی یا مشکل در بلع می‌تواند یکی از علائم یا عوارض بیماری‌های حنجره باشد. حنجره نقش مهمی در فرآیند بلع ایفا می‌کند؛ بالا کشیده شدن حنجره و بسته شدن راه هوایی توسط اپی‌گلوت از ورود غذا به نای جلوگیری می‌کند. آسیب یا اختلال در عملکرد حنجره مانند فلج تارهای صوتی تومورها التهاب شدید یا بیماری‌های عصبی که عضلات بلع را تحت تأثیر قرار می‌دهند می‌تواند منجر به مشکل در بلع شود. علائم دیسفاژی مرتبط با حنجره می‌تواند شامل احساس گیر کردن غذا در گلو سرفه یا خفگی حین یا بلافاصله پس از بلع نیاز به چند بار بلعیدن برای پاک کردن گلو یا تغییر در کیفیت صدا پس از بلع باشد. تشخیص و درمان دیسفاژی نیازمند ارزیابی توسط گفتاردرمانگر و پزشک متخصص است.

تشخیص بیماری های حنجره

تشخیص دقیق بیماری‌های حنجره معمولاً با معاینه دقیق توسط پزشک متخصص گوش حلق و بینی یا فوق تخصص حنجره (لارینگولوژیست) آغاز می‌شود. پزشک با پرسیدن تاریخچه پزشکی و علائم بیمار اطلاعات اولیه را جمع‌آوری می‌کند. مهم‌ترین ابزار تشخیصی معاینه حنجره با استفاده از آینه‌های مخصوص یا آندوسکوپ‌های فیبر اپتیک انعطاف‌پذیر یا سخت است. این معاینه که لارینگوسکوپی نام دارد به پزشک اجازه می‌دهد تا مستقیماً تارهای صوتی و ساختارهای اطراف را مشاهده کند و هرگونه التهاب ضایعه یا مشکل حرکتی را تشخیص دهد. در موارد پیچیده‌تر ممکن است از ویدئواستروبوسکوپی استفاده شود که با استفاده از نور چشمک‌زن حرکت دقیق تارهای صوتی را در حین تولید صدا نشان می‌دهد و به تشخیص ضایعات کوچک یا مشکلات حرکتی ظریف کمک می‌کند. تصویربرداری مانند سی‌تی‌اسکن یا ام‌آر‌آی نیز ممکن است برای بررسی گسترش تومورها یا مشکلات ساختاری استفاده شود. در صورت مشکوک بودن به ضایعات مشکوک بیوپسی (نمونه‌برداری از بافت) برای بررسی میکروسکوپی انجام می‌شود تا ماهیت دقیق ضایعه (خوش‌خیم یا بدخیم) مشخص گردد.

درمان بیماری های حنجره

رویکرد درمانی برای بیماری‌های حنجره به نوع و شدت بیماری علت زمینه‌ای و وضعیت عمومی بیمار بستگی دارد. درمان‌ها می‌توانند شامل استراحت صوتی گفتاردرمانی درمان‌های دارویی (مانند آنتی‌بیوتیک‌ها برای عفونت داروهای ضد رفلاکس یا کورتیکواستروئیدها برای کاهش التهاب) تزریق (مانند بوتاکس برای دیسفونی اسپاسمودیک یا فیلر برای فلج تار صوتی) و مداخلات جراحی باشند. هدف از درمان معمولاً بازگرداندن یا بهبود کیفیت صدا رفع مشکلات تنفسی یا بلع و در موارد بدخیمی ریشه‌کن کردن بیماری است. همکاری بین پزشک متخصص گفتاردرمانگر و در صورت لزوم سایر متخصصان مانند انکولوژیست (برای سرطان) یا متخصص گوارش (برای رفلاکس) برای دستیابی به بهترین نتیجه درمانی ضروری است.

جراحی حنجره

جراحی حنجره شامل طیف وسیعی از روش‌ها برای درمان بیماری‌های مختلف این عضو است. این جراحی‌ها ممکن است با هدف بهبود صدا بازگرداندن عملکرد بلع بهبود تنفس یا برداشتن ضایعات و تومورها انجام شوند. برخی از جراحی‌های رایج حنجره شامل برداشتن ضایعات خوش‌خیم تارهای صوتی (مانند ندول‌ها پولیپ‌ها یا کیست‌ها) جراحی برای بهبود موقعیت یا حجم تارهای صوتی فلج شده جراحی برای باز کردن تنگی‌های حنجره و جراحی برای برداشتن تومورهای سرطانی (از جراحی‌های کمتر تهاجمی با لیزر تا لارنژکتومی کامل) هستند. نوع جراحی بر اساس تشخیص و نیازهای خاص بیمار انتخاب می‌شود و معمولاً پس از جراحی توانبخشی صوتی یا بلع توسط گفتاردرمانگر برای کمک به بهبودی و بازیابی عملکرد طبیعی ضروری است.

لارنژکتومی

لارنژکتومی جراحی برداشتن کامل یا بخشی از حنجره است. این جراحی معمولاً برای درمان سرطان‌های پیشرفته حنجره انجام می‌شود که با روش‌های کمتر تهاجمی قابل کنترل نیستند یا به درمان‌های دیگر مانند پرتودرمانی پاسخ نداده‌اند. در لارنژکتومی کامل کل حنجره برداشته می‌شود و راه هوایی به طور دائم از مری جدا شده و به سوراخی در گردن (استوما) متصل می‌شود که فرد از طریق آن تنفس می‌کند (تنفس نای). در لارنژکتومی جزئی تنها بخشی از حنجره برداشته می‌شود و ممکن است عملکرد صدا و بلع تا حدی حفظ شود. لارنژکتومی تأثیر قابل توجهی بر زندگی فرد از جمله توانایی صحبت کردن و تنفس دارد و نیاز به توانبخشی گسترده برای یادگیری روش‌های جایگزین صحبت کردن (مانند گفتار مری استفاده از دستگاه‌های الکترولارنکس یا پروتزهای صوتی) و مراقبت از استوما دارد.

پیشگیری از بیماری های حنجره

پیشگیری از بیماری‌های حنجره و حفظ سلامت صدا به مجموعه اقداماتی بستگی دارد که شامل مراقبت‌های روزمره پرهیز از عوامل آسیب‌زا و رعایت بهداشت صوتی است. بسیاری از مشکلات شایع حنجره مانند لارنژیت ندول‌ها و خستگی صوتی با رعایت اصول ساده قابل پیشگیری هستند. این اقدامات نه تنها به حفظ کیفیت صدا در طولانی مدت کمک می‌کنند بلکه می‌توانند از بروز بیماری‌های جدی‌تر نیز جلوگیری نمایند. توجه به نیازهای حنجره به خصوص در افرادی که به صورت حرفه‌ای از صدای خود استفاده می‌کنند اهمیت دوچندانی دارد. با ایجاد عادت‌های سالم و پرهیز از رفتارهای پرخطر می‌توان سلامت حنجره را تضمین کرد.

روش های خانگی برای حنجره سالم

علاوه بر رعایت اصول کلی بهداشت صوتی برخی روش‌های خانگی نیز می‌توانند به حفظ سلامت حنجره و کاهش علائم تحریک کمک کنند. مرطوب نگه داشتن محیط اطراف به خصوص در فصول سرد یا خشک با استفاده از دستگاه‌های بخور می‌تواند برای تارهای صوتی مفید باشد. نوشیدن مایعات گرم مانند دمنوش‌های گیاهی بدون کافئین (مانند بابونه یا زنجبیل) می‌تواند گلودرد و خشکی را تسکین دهد. غرغره آب نمک ولرم ممکن است به کاهش التهاب کمک کند. پرهیز از فریاد زدن نجوا کردن طولانی مدت و صاف کردن مکرر گلو نیز از اقدامات مهم در حفاظت از تارهای صوتی در منزل هستند. همچنین قبل از استفاده طولانی یا سنگین از صدا گرم کردن صدا با تمرینات ساده می‌تواند مفید باشد.

آبرسانی و سلامت حنجره

آبرسانی کافی یکی از مهم‌ترین عوامل برای حفظ سلامت حنجره و عملکرد بهینه تارهای صوتی است. تارهای صوتی برای لرزش روان و تولید صدای با کیفیت نیازمند لایه‌ای نازک از مخاط هستند که به میزان آب بدن وابسته است. کم‌آبی باعث خشکی تارهای صوتی و افزایش اصطکاک آن‌ها هنگام لرزش می‌شود که می‌تواند منجر به خستگی صوتی گرفتگی صدا و افزایش خطر آسیب دیدگی شود. نوشیدن مقدار کافی آب در طول روز به خصوص قبل حین و بعد از استفاده طولانی از صدا حیاتی است. پرهیز از نوشیدنی‌های کافئین‌دار و الکلی که باعث کم‌آبی می‌شوند نیز توصیه می‌شود. حفظ رطوبت محیط نیز با استفاده از دستگاه بخور به آبرسانی غیرمستقیم تارهای صوتی کمک می‌کند.

مراجعه به پزشک متخصص حنجره

در حالی که بسیاری از مشکلات صوتی موقتی هستند و با استراحت و مراقبت بهبود می‌یابند برخی علائم نشان‌دهنده نیاز به مراجعه به پزشک متخصص حنجره (لارینگولوژیست) هستند. اگر گرفتگی صدا یا هرگونه تغییر در کیفیت صدای شما بیش از دو هفته طول کشید حتی اگر درد نداشته باشید باید توسط پزشک معاینه شوید. سایر علائم هشداردهنده شامل مشکل یا درد هنگام بلع احساس وجود توده در گلو سرفه خونی درد مداوم در گلو یا گوش مشکل در تنفس یا لمس توده در گردن است. تشخیص زودهنگام بیماری‌های جدی مانند سرطان حنجره فلج تار صوتی یا ضایعات تارهای صوتی در موفقیت درمان نقش حیاتی دارد. پزشک متخصص با معاینه دقیق و در صورت لزوم انجام تست‌های تشخیصی مناسب علت مشکل شما را تشخیص داده و بهترین برنامه درمانی را توصیه خواهد کرد.

عوامل موثر بر سلامت حنجره چیست؟

سلامت حنجره تحت تاثیر عواملی چون آبرسانی کافی پرهیز از سیگار و الکل استفاده صحیح از صدا محافظت در برابر آلودگی و مواد شیمیایی و کنترل بیماری‌هایی مانند رفلاکس و آلرژی قرار دارد.

لارنژیت چیست؟

لارنژیت التهاب حنجره و تارهای صوتی است که معمولا به دلیل عفونت‌های ویروسی استفاده بیش از حد از صدا یا رفلاکس اسید معده ایجاد می‌شود و اصلی‌ترین علامت آن گرفتگی صدا است.

تفاوت رفلاکس حنجره با رفلاکس معده چیست؟

رفلاکس معده (GERD) معمولا با سوزش سر دل و ترش کردن همراه است اما رفلاکس حنجره (LPR) اغلب بدون این علائم رخ می‌دهد و بیشتر باعث گرفتگی صدا سرفه و گلودرد می‌شود زیرا اسید تا حنجره بالا می‌آید.

برای درمان رفلاکس خاموش کدام مواد غذایی را نباید بخوریم؟

برای کنترل رفلاکس خاموش بهتر است از مصرف غذاهای پرچرب تند اسیدی (مانند مرکبات و گوجه فرنگی) شکلات نعناع نوشیدنی‌های گازدار کافئین و الکل پرهیز شود.

آیا گرفتگی صدا نشانه لارنژیت رفلاکس است؟

بله گرفتگی صدا یکی از شایع‌ترین و اصلی‌ترین علائم لارنژیت ناشی از رفلاکس حنجره (LPR) است زیرا اسید معده باعث التهاب و تورم تارهای صوتی می‌شود.