6 ناخوشی رایج تر در میان کودکان دبستانی

بیماری های دست و پا و دهان در اولویت

بیماری دست، پا و دهان (HFMD) می تواند بزرگسالان و کودکان را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد، اما کودکان زیر پنج سال در بالاترین خطر ابتلا به آن هستند. این بیماری بسیار عفونی با تب، گلودرد، زخم های دهان و زبان، و تاول یا بثورات پوستی روی دست ها، پاها و دهان مشخص می شود. افراد آلوده نیز بی حالی و از دست دادن اشتها را تجربه می کنند. به دلیل مسری بودن این بیماری، فرد یا افراد مبتلا باید ایزوله شوند تا از شیوع آن در کل خانواده جلوگیری شود. در مورد اینکه چه مدت کودک شما مسری خواهد بود و چه زمانی می تواند به مدرسه بازگردد، با پزشک خود صحبت کنید. درمان HFMD عمدتاً به استراحت، هیدراتاسیون و تسکین درد محدود می شود. کودکان اغلب به بستنی ها یا نوشیدنی های یخی که می توانند درد را کاهش دهند و در عین حال آبرسانی را نیز تامین کنند، به خوبی پاسخ می دهند. در صورت بروز کم آبی، بستری شدن در بیمارستان برای تجویز مایعات IV ممکن است لازم باشد. هنگام مواجهه با HFMD، رعایت بهداشت دست بسیار مهم است زیرا می تواند از طریق تماس با بزاق یا مواد مدفوع آلوده پخش شود. به هر حال نمی‌توانید از لمس کردن فرزندتان در زمانی که بیمار است اجتناب کنید، بنابراین شستن کامل و مکرر دست‌ها مهم است. بهترین روانپزشک تهران

سایر ناخوشی ها به ترتیب آمار عبارتند از:

1. چشم صورتی (Pink Eye)

اصطلاح فنی چشم صورتی ورم ملتحمه است. علائم ورم ملتحمه شامل قرمزی چشم، ترشح، خارش و تورم است. علل متفاوت است، اما ورم ملتحمه مسری توسط یک باکتری یا ویروس ایجاد می شود. درمان می تواند شامل آنتی بیوتیک به شکل پماد یا قطره چشم باشد.

2. شپش سر (Head Lice)

شپش انگل‌های کوچکی هستند که وارد مو می‌شوند، از خون پوست سر تغذیه می‌کنند و روی ساقه‌های مو نزدیک پوست سر تخم‌گذاری می‌کنند. شپش بسیار مسری است اما خطرناک نیست. علائم به غیر از وجود شپش یا شپش شامل خارش شدید روی سر و برجستگی ها یا زخم های کوچک روی پوست سر ناشی از خارش است. درمان‌ها شامل شامپوهای دارویی و درمان‌های مو و لوسیونی است که شپش را از بین می‌برد. آنها ممکن است بدون نسخه خریداری شوند یا پزشک شما ممکن است نسخه ای به شما بدهد. پس از استفاده از درمان، می توان با استفاده از یک شانه دندان ریز مخصوص، آن را از بین برد. لباس و ملافه نیز باید ضد عفونی شود.

3. آنفولانزا (Influenza)

آنفولانزا که معمولا به عنوان آنفولانزا شناخته می شود، ویروسی است که به راحتی از طریق سرفه و عطسه در هوا پخش می شود. علائم عبارتند از تب، بدن درد، لرز، گلودرد، خستگی و از دست دادن اشتها. موارد معمولی به غیر از مدیریت علائم در خانه با دارو، استراحت و مایعات نیازی به درمان ندارند. اگر علائم آنفولانزا شدید است یا کودک شرایط دیگری دارد که می تواند آنفولانزا را پیچیده کند، باید با پزشک مشورت کنید و گاهی اوقات بستری شدن در بیمارستان ضروری است.

شما می توانید خطر ابتلا به آنفولانزا را با اطمینان از دریافت هر سال واکسن آنفولانزا توسط خود و اعضای خانواده تان کاهش دهید. از آنجایی که گونه های زیادی از آنفولانزا وجود دارد، تزریق واکسن آنفولانزا تضمینی برای ابتلا به آنفولانزا نیست، اما می تواند خطر ابتلا به برخی از گونه های رایج را کاهش دهد. علاوه بر این، واکسیناسیون می تواند به کاهش مدت و شدت علائم آنفولانزا کمک کند.

4. آبله مرغان (Chickenpox)

از زمان معرفی واکسن های ویروس آبله مرغان (که باعث آبله مرغان می شود) در دهه 1980، شیوع آبله مرغان کاهش یافته است. با این حال، آنها هنوز هم می توانند رخ دهند. اگر کودک شما واکسینه نشده باشد در خطر عفونت است.

آبله مرغان باعث ایجاد بثورات قرمز، خارش دار و تاول دار در سراسر بدن می شود. علائم دیگر عبارتند از تب، گلودرد، سردرد، از دست دادن اشتها و بدن درد. هیچ دارویی برای درمان ویروس واریسلا وجود ندارد، اما علائم را می توان درمان کرد تا کودک شما در طول بیماری راحت تر شود. کالامین و لوسیون‌ها یا سایر کرم‌های تسکین‌دهنده خارش که توسط پزشک توصیه می‌شود، مانند حمام بلغور جو دوسر، می‌توانند به رفع خارش کمک کنند. برای تسکین تب و سردرد می توان استامینوفن داد.

5. مننژیت (Meningitis)

مننژیت التهاب مننژها است که غشاهای محافظ مغز و نخاع هستند. مننژیت در میان کودکان دانشگاهی که در خوابگاه ها یا خانه های مشترک زندگی می کنند بیشتر از کودکان در سن مدرسه است. بیشتر موارد مننژیت در دانشجویان ناشی از عفونت باکتریایی یا ویروسی است. تعیین علت برای تعیین نحوه درمان آن بسیار مهم است.

دانشجویانی که به کالج می روند باید در مورد واکسن مزدوج مننگوکوک خود به روز باشند. بسیاری از مدارس به مدرکی نیاز دارند که نشان دهد کودک شما ظرف پنج سال پس از ثبت نام واکسن یا واکسن تقویت کننده تزریق شده است. حتی اگر مدرسه فرزندتان به آن نیاز نداشته باشد، همچنان باید مطمئن شوید که از آنها محافظت می شود.

6. مونونوکلئوز (Mononucleosis)

گاهی اوقات “بیماری بوسیدن” نامیده می شود، مونونوکلئوز (معمولاً به اختصار و به آن مونو می گویند)، از طریق تماس با بزاق گسترش می یابد. این بیماری توسط ویروس اپشتین بار ایجاد می شود و در صورت تماس با فرد ناقل ویروس بسیار مسری است. مونو معمولاً از طریق بوسیدن، سرفه، عطسه یا تماس دیگر با بزاق منتقل می شود. از آنجایی که بوسیدن یکی از راه های رایج شیوع بیماری است، اغلب در میان بچه های بزرگتر در دبیرستان اتفاق می افتد، اما بچه های کوچکتر می توانند از راه های دیگر که در بالا ذکر شد به آن مبتلا شوند.

علائم مشابه علائم آنفولانزا است، اما در برخی موارد ممکن است مدت بیشتری باقی بماند. این علائم شامل خستگی، گلودرد، تب و درد عضلانی است.

درمان مونو در خانه باید شامل استراحت زیاد باشد. ممکن است برای درمان تب و درد دارو تجویز یا توصیه شود. ویروس اپشتین بار سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند، بنابراین کسانی که مونو دارند ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به بیماری های دیگر در لیست باشند. بهترین دندانپزشک تهران