هر برد در فوتبال چند امتیاز دارد؟

برد, تساوی یا باخت

در حالت عادی برد امتیاز بیشتری از باخت یا تساوی برای یک تیم به ارمغان می آورد. ۲ یا ۳ امتیاز برای برد، یک امتیاز برای مساوی و صفر امتیاز برای شکست اما این امتیازها برای اندازه گیری توانایی یک تیم در طبقه بندی جهانی کافی نیست، بنابراین معیارهای دیگری وارد میدان می شوند تا امتیاز حاصل از یک بازی برای طرفین مشخص شود. در نتایج زنده فوتبال جهان؛ پیروزی تیم بر یک تیم، با امتیاز کمتر ارزش کمتری دارد تا پیروزی بر یک تیم با ارزش بالاتر یا حتی مساوی.

حتی ممکن است شکست یک تیم برابر یک تیم قوی برایش در جدول، امتیاز خوبی به ارمغان بیاورد. یک تفاوت عمده در این طبقه بندی هنگامی است که بازی ۲ تیم به ضربات پنالتی کشیده می شود. در این حالت تیمی که با ضربات پنالتی برنده می شود همان امتیاز برد را تصاحب می کند و تیمی که با ضربات پنالتی شکست را می پذیرد امتیاز حالت مساوی در جریان بازی عادی را تصاحب می کند.

● گل های رد و بدل شده

از جمله فاکتورهای مهم در کسب امتیاز تعداد گل هایی است که در بازی رد و بدل می شود. تقسیم امتیازهای یک بازی به میزان قدرت (امتیاز کنونی) تیم ها بستگی دارد. به عنوان مثال در بازی یک تیم ضعیف با قوی، گلی که یک تیم ضعیف می زند امتیاز بیشتری دارد تا گلی که تیم قوی به ثمر می رساند. همچنین فیفا برای تشویق بازی ها به حالت هجومی، ارزش یک گل زده شده را به مراتب بیشتر از یک گل خورده شده – که از امتیاز کسر می شود – برای یک تیم محاسبه می کند.

همچنین اگر بازی به پنالتی کشیده شود امتیازی که تیم برنده به دست می آورد فقط بر اساس گل هایی است که در طی بازی رد و بدل شده است. همچنین در یک بازی ارزش گلی که ابتدا زده می شود به مراتب بیش از ارزش گل های بعدی می باشد. در ضمن هرگز امکان ندارد با گل های زده بیشتر، بیش از حداکثر امتیازی که فیفا برای برد در نظر گرفته شده است را بتوان کسب کرد. دلیل این امر هم بیشتر به مسائل روانشناسی بر می گردد، در بازی هایی که پس از گل های ابتدایی برنده گل های بیشتری به ثمر می رساند بیشتر مسائل روانی بر بازی حاکم می شود تا مسائل فنی.

● میزبان یا میهمان بودن

اینکه تیم در کشور خود بازی کند و یا در یک کشور خارجی ارزش متفاوت دارد. فیفا برای بازی یک تیم در غیر از کشور خود یک پاداش کوچک ۳ امتیازی در نظر می گیرد اما در بازی های جهانی این امتیاز اضافه به کسی داده نمی شود.

● ضریب اهمیت یک بازی

هر بازی برای خود یک درجه اهمیت دارد که به آن سنگینی خاصی می دهد. بیشترین درجه اهمیت به بازی های جام جهانی مربوط شده و کمترین آن به بازی های دوستانه مربوط می شود. فاکتورهای زیر در امتیاز بازی ها در نظر گرفته می شود، یعنی آنکه برای فیفا ارزش یک بازی مقدماتی بین قاره ای ۵۰% بیش از یک بازی دوستانه می باشد.

• نوع بازی و وزن

▪ دوستانه: ۰۰/۱

▪ مقدماتی بین قاره ای: ۵۰/۱

▪ مقدماتی جام جهانی: ۵۰/۱

▪ بین قاره ای: ۷۵/۱

▪ جام کنفدراسیون ها: ۷۵/۱

▪ جام جهانی ۰۰/۲

• ضریب اهمیت منطقه ای تیم ها

پر واضح است که وضعیت و توانایی تیم های فوتبال در قسمت های مختلف جهان متفاوت می باشد. برای در نظر گرفتن این توانایی ها و محاسبه آن، فیفا برای کنفدراسیون های مختلف وزن هایی را در نظر گرفته است. این وزن در پایان هر سال از طریق فیفا تهیه می شود که بر اساس میزان راهیابی تیم های هر کنفدراسیون به بازی های جهانی است اما این محاسبات مربوط به توانایی کنفدراسیون ها بر اساس نتایج تمام بازی ها و تیم ها نیست بلکه به بازی هایی مربوط می شود که بهترین ۲۵ درصد از تیم های یک قاره – حداقل ۵ تیم – با سایر قاره ها می باشد.

البته روش این محاسبه جای اشکال زیادی دارد چرا که اگر تیم قوی یک کنفدراسیون ضعیف با تیم ضعیف یک کنفدراسیون قوی بازی کند و صاحب برد شود می تواند امتیازها را به ضرر کنفدراسیون قوی پایین بیاورد اما این بار وزن مسابقه بصورت میانگین وزن کنفدراسیون ها مطابق جدول زیر محاسبه می شود. به عنوان مثال اگر یک تیم از اروپا با یک تیم از آسیا بازی کند وزن بازی معادل میانگین اعداد ۰۰/۱ و ۹۳/۰ یعنی ۹۶۵/۰ خواهد بود. جدول زیر وزن کنفدراسیون ها را نمایش می دهد.

• کنفدراسیون و وزن

▪ UEFA ۱۱.۰۰ اروپا

▪ CONMEBOL ۰۱.۹۹ آمریکای جنوبی مانند برزیل، پرو، اروگوئه، شیلی و…

▪ CAF ۰۱.۹۴ آفریقا

▪ COCACAF ۰۱.۹۴ آمریکای شمالی و کارائیب مانند ایالات متحده، مکزیک، کاستاریکا و…

▪ AFC ۰۱.۹۳ آسیا

▪ OFC ۰۱.۹۳ اقیانوسیه

به مناسبت بيست سالگى قانون سه امتياز براى هر برد، منطقى و شجاعانه

بيست سال از زمان اجراى قانون سه امتياز براى هر پيروزى در فوتبال مى گذرد، در فصل 1995/96 چنين قانونى براى اولين بار به اجرا درآمد كه با مخالفت هاى زيادى روبرو گرديد، اما در سال هاى بعد شرايط كاملا تغيير پيدا نمود.

طرفدارى- در هفته اول از رقابت هاى بوندسليگاى اين فصل دانيل گينسك مهاجم اشتوتگارت پيش از بازى مقابل كلن گفته است:”بسيار عالى خواهد شد اگر ما با سه امتياز خانگى بتوانيم اين فصل از رقابت هاى بوندسليگا را شروع نماييم.”، ديرك شوستر سرمربى تيم تازه وارد دارمشتات نيز تاكيد كرده بود:”ما تلاش خواهيم نمود تا هانوفر را به دردسر بيندازيم و بتوانيم به يك يا سه امتياز بازى برسيم.”،‌ در حقيقت سه امتياز در فوتبال امروزى معادل با پيروزى و موفقيت هر تيمى در همه رقابت هاى فوتبال در نظر گرفته مى شود. در فوتبال آلمان و بوندسليگا نيز قانون ثبت سه امتياز براى هر پيروزى براى اولين بار در فصل 1995/96 به اجرا درآمده و در اين فصل بيست سال از اجراى آن مى گذرد. چنين قانونى اما در بدو ايجاد با مخالفت هايى فراوانى روبرو بود.

فدراسيون جهانى فوتبال فيفا در سال 1994 تصميم گرفت كه براى برد هر تيمى در همه رقابت هاى فوتبال، به جاى دو امتياز، سه امتياز لحاظ گردد و در فصل 1995/96 فدراسيون فوتبال آلمان نيز چنين قانونى را در بوندسليگا به اجرا گذاشت. در آن زمان تصويب چنين قانونى به منظور در نظر گرفتن پاداش بيشتر براى تيم هاى پيروز و ايجاد انگيزه براى ارائه بازى تهاجمى تر از سوى تيم ها توجيه شد، اما در زمينه هدف و بهره چنين قانونى بحث ها و جنجال هاى شديدى بين موافقين و مخالفين آن در گرفت.

اريش ريبك سرمربى آن زمان بايرلوركوزن از مخالفين سرسخت چنين قانونى بود، وى در اين باره گفته بود:”قانون سه امتياز براى هر پيروى تنها به دليل كاهش تعداد بازى هاى مساوى تصويب شده است، اما اين قانون هرگز سبب افزايش تعداد پيروزى ها در فوتبال نخواهد شد و ضمانتى در اين زمينه نخواهد بود.”، لوتار ماتئوس كاپيتان بايرن مونيخ اما از تصويت چنين قانونى به شدت حمايت مى نمود:” با اجراى چنين قانونى تيم ها مجبور خواهند شد فوتبالى تهاجمى تر ارائه دهند كه اين موضوع به زيبايى فوتبال مى افزايد.”

بيشتر بازيكنان بوندسليگا در آن زمان همانند اريش ريبك مخالف اجراى اين قانون بودند و در پايان دوره رفت از رقابت هاى بوندسليگاى فصل 1995/96 طبق يك نظر سنجى 66% از بازيكنان حاضر در بوندسليگا مخالفت خود را با قانون ثبت سه امتياز براى هر پيروزى نشان دادند و تنها 34% از آنها چنين قانونى را سبب جذاب تر شدن رقابت هاى فوتبال دانستند. اما امروزه ديگر كسى نسبت به اجراى چنين قانونى معترض نيست و همه خود را به آن وفق داده اند. در بيست سال گذشته در برخى از فصل ها مى توانست تغييرات گسترده اى در قهرمانى بوندسليگا و يا تيم هاى سقوط كننده به وجود آيد، اگر هنوز دو امتياز براى هر پيروزى به ثبت مى رسيد.

براى نمونه در سال 2001 قهرمانى جنجالى بايرن مونيخ با گل دقيقه پايانى پاتريك آندرسون سوئدى رقم نمى خورد و شالكه مى توانست بسيار زودتر به جاى بايرن مونيخ به عنوان قهرمان بوندسليگا معرفى گردد. همچنين در صورت وجود قانون دو امتياز براى هر پيروزى نورنبرگ در سال 1999 نه تنها يه بوندسليگاى دو سقوط نمى نمود، بلكه مى توانست در انتهاى فصل در رده دوازدهم قرار گيرد. در سال 2011 اما مونشن گلادباخ با در نظر گرفت قانون سه امتياز براى هر پيروزى موفق به نجات خود از سقوط به بوندسليگاى دو شد و در غير اين صورت اين تيم به صورت مستقيم به دسته پايين تر سقوط مى نمود.

اين روزها ديگر هيچ هواداراى رغبتى به محاسبه جايگاه تيم هاى حاضر در هر ليگى با توجه به قانون در نظر گرفتن دو امتياز براى هر پيروزى از خود نشان نمى دهد، در حالى كه در اولين فصل هاى اجراى چنين قانونى بسيارى از هواداران مبادرت به چنين كارى مى نمودند. اين قانون جنجالى در فصل 1995/96 بوندسليگا سبب گرديد تا به جاى كايزرسلاوترن، تيم سن پاوئلى به صورت مستقيم به دسته پايين تر صعود نمايد و همچنين اين قانون سبب افزايش تعداد گل هاى به ثمر رسيده در هر ديدار آن فصل نگرديد، به طورى كه از زمان تاسيس رقابت هى بوندسليگا در سال 1963، فصل 1995/96 به عنوان دومين فصل با كمترين گل رده و بدل شده شناخته مى شود. البته در زمينه تاثير اين قانون اصلاحى همچنان بحث هايى نه چندان جدى به چشم مى خورد.

شايد تاثير اجراى چنين قانونى را يورگن كلينزمن مهاجم بايرن مونيخ در زمان اجراى آن براى اولين مرتبه، به خوبى بيان نموده باشد:”با قانون سه امتياز براى هر پيروزى اين طور به نظر مى رسيد كه ما مى توانيم شاهد پيشرفتى بزرگ در ارائه فوتبالى تهاجمى باشيم، اما چنين موضوعى محقق نگرديد.”

منبع : flashscore.com